Kiedy wybierałam się do Nowego Jorku wieki temu, myślałam, że Nowy Jork to jest tylko Manhattan. O dziwo po 35 latach też tak uważam i z zabobonnym lękiem i niechęcią go opuszczam. Tu czuję się jak w domu. Nie przytłacza mnie wielkość city, ani domy mające po 50 pięter, które mnożą się z dnia na dzień. Wszystko się zmienia, Manhattan też, choć wcale mi się to nie podoba. Przede wszystkim przybywa ludzi i aut, więc jest więcej hałasu. Nowy Jork trąbi i wyje w najróżniejszy sposób. Łatwo się do tej kakofonii przyzwyczaić i przestać ją słyszeć, ale zawsze na początku pobytu mam problemy jak wieśniak w metropolii. Na Manhattanie zawsze tłumy turystów, głównie Azjatów w markowych, kupionych tu na miejscu, ciuchach. Miejsca koło muzeów zapchane i tylko wystają komórki na kijach, bo wszyscy robią sami sobie zdjęcia. Wczoraj byłam w Metropolitan Muzeum w tak strasznym ścisku, że uciekliśmy do innego muzeum, obok, a tam kolejka 100 osób w deszczu na ulicy. Ciągle NY jest kulturalną Mekką i dyktuje styl. Mieszkam koło Opery Metropolitan i z mojego domu koło Juliard jest do niej przejście korytarzem. Szpan nieziemski! Manhattan jest piękny, przyjaźnie w kratkę, zaprojektowany ponad 100 lat temu i pełen tak […] Read More
Nie było zimy, za to jest długa wiosna. Odkąd mam mieszkanie z garażem, nie ma śniegu, za co mieszkańcy Warszawy powinni mi podziękować. Wiosna związana jest ze zdjęciem kokonów przez modne motylki i wyeksponowanie chudych odnóży, oraz identycznych fryzur. Dziewczyny wyglądają jakby zaopatrywały się w jednym sklepie z perukami, jednym z butami i jednym z torbami, oraz nastrzykiwały usta u tej samej dentystki. Dlatego dentystki, bo one najczęściej się przekwalifikowują i zamiast leczyć zęby, robią dziewczynom identyczne okapy kominkowe, czyli ładują restylan w górną wargę, nie zapominając o dolnej, która zwisa sobie jak smutny serdelek. Daje to efekt, popularnej u nas przemocy domowej. Ta prawdziwa, jest znacznie tańsza, acz równie bolesna. Ponieważ staramy się być z modą na bieżąco, tak jak Rosjanki niewolniczo kopiujemy gadżety. W Nowym Jorku łatwo poznać, że idzie wschodnia elegantka, bo zawsze wygląda podejrzanie w za wysokich obcasach, za obcisłych spodniach i z wieczorowym makijażem. Ponieważ jesteśmy ambitne, wybiegamy przed szereg i nagle wszystkie dziewczyny łączy posiadanie, jakiegoś identycznego elementu stroju. Ja o modę się ocieram, ale nie biorę udziału w wyścigu, bo jestem za niska, mam za duży biust, no i pamiętam ile mam lat, w przeciwieństwie do dzidziobabć. W tym sezonie pojawiły się paskudne […] Read More
Znowu muszę iść, b. chętnie, na manifę. Nie byłam tylko na jednej, z powodu wyjazdu. Umawiam się ze znajomymi i idę sobie zachwycona przyjaznością środowiska i metamorfozą Polaków, widoczną, raczej od święta, ale to też coś. Przyrzekam sobie, że nie będę słuchała radia i TV, a potem coś mi mignie u kosmetyczki i się wciągam. W tym tygodniu tylko raz miałam okazję się pośmiać z entuzjazmu opozycji, jaki wzbudziło zaproszenie do miłościwie panującego malucha. Potem panowie wygadywali jakieś bzdury o porozumieniu i współpracy. To tak jakby planowali kolacyjkę u krokodyla, bo ich nie zjadł za pierwszym razem. Niby sprytni młodzi ludzie, a tak naiwni. Z tego typu przypadkiem, niczego się nie załatwi, bo jest niszczarką, a nie komputerem. Jakieś jaja. Zamiast coś konkretnego wymyślić, poważni ludzie cieszą się z cynicznych obietnic. Patrzą jak Sejm klepie coraz bardziej niebezpieczne ustawy, jak wycinają Białowieżę, załatwiają naszą chlubę na świecie- hodowlę arabów, jak zabierają rezerwę dla emerytów, żeby popisać się 500 na dziecko. Dobra zmiana zasiana, za rok będą żniwa, o ile będzie co zbierać. Z kolei nie tylko u nas świrem leci. W Ameryce, do której zaraz lecę, wystąpiło zjawisko przyrody, Donald Trump. Nalany nosorożec, o poglądach z piekła rodem, podoba się […] Read More
Właśnie skasował mi się tekst o moich Świętach z dzieciństwa i nie chce mi się pisać jeszcze raz. Skończyłam na wielkim cukrowym baranie, stojącym na środku stołu, o którego zjedzeniu marzyłam i o tym, że z mamą robiłyśmy z ciasta piękną święconkę, którą malowałyśmy plakatówkami. W sobotę wieczorem zjeżdżała się rodzina i rozpoczynało się ucztowanie oraz picie, rezerwowane wyłącznie dla panów. Panie nie piły wcale, albo kieliszek wermutu z sodową wodą. Po późnym śniadaniu złożonym z samego cholesterolu dorośli siadali do brydża, a dzieci były wyrzucane na podwórko. Potem był obiad z pieczoną kurą i cielęciną, do tego kartofle i buraczki ze skwarkami. (brr!) i potem kawa i ciasta domowe, przepięknie pachnące. Ledwo żywi szliśmy na spacer, a właściwie szłyśmy, bo panowie zostawali. Itd., itp. Katorga gastronomiczna, nawet ja miałam dosyć, choć byłam wszystkożernym potworem. W porównaniu z Wigilią Wielkanoc wydawała mi się bez sensu, bo nie było prezentów i nadal wolę Boże Narodzenie. Jako osoba zajmująca się tworzeniem, nie mam ani chwili na odpoczynek, a w święta mam wreszcie czas pomalować i popisać, bez stanu zagrożenia, że zamiast tego można by coś załatwić. Od lat uciekam, albo do NY, albo do Sopotu, a nawet do Zakopanego, gdzie piszę i […] Read More
Nareszcie moje koty na jedwabiach z Milanówka !!! Już w sprzedaży. Przykładowe zwory poniżej a wszystkie do zobaczenia i kupienia w internetowym butiku firmowym www.jedwab-polski.pl Read More
Był u mnie wczoraj młody, bo tuż po czterdziestce kolega buddysta, somalier, przystojny, kiedyś zawsze uśmiechnięty i łagodny, jakby zjadł coś smacznego, czyli wegeteriańskiego. Wszystko diabli wzięli. W drzwiach stanął ponury Trockista, przywitał się na niedźwiedzia, usiadł i powiedział – „ Sama widzisz kurwa, co się dzieje!” Zapytałam, czy chodzi mu o pogodę, czy politykę. – „ Jestem w Kodzie, udzielam się”, odpowiedział ponuro. – Ja nie jestem i się nie udzielam, ale demonstracji żadnej nie opuściłam, choć przypominają spacery słuchaczy uniwersytetu 3 wieku, z wnukami.- To dobrze, znakomicie- ucieszył się ponuro z tego, że mam postawę obywatelską i wypił wielki kieliszek rose. Potem było coraz gorzej. A vista skrytykował wszystkich polityków, nie oszczędzając szefa swojego ugrupowania, któremu zarzucił bankowe konszachty. Małego Ducze, zmieszał z błotem i słusznie, potem dostała lewica i poszczególne upiory starego i nowego, lepszego porządku. Nie oszczędził wspólnika firmy w której niechętnie zarabia, mnie też się dostało, kiedy zwróciłam uwagę, że chyba ma zapalenie woreczka żółciowego, bo taki wściekły. Okazało się, że zawsze !!!???, starałam się mu dokuczyć, a teraz, kiedy jest w stresie go pogrążam. Odpowiedziałam patrząc na nowe wcielenie niegdyś tak zrelaksowanego Yogina, że też jestem zestresowana, bo kto nie jest, ale staram się […] Read More
Nareszcie moje koty na jedwabiach z Milanówka !!! Od poniedziałku w sprzedaży, w internetowym butiku firmowym www.jedwab-polski.pl To projekt, nad którym pracowałam ponad rok. Zaczęłam w Paryżu, u Katarzyny i Claudiusza G, przyjaciela z liceum. Są moimi muzami, bo bardzo mi się u nich dobrze rysuje i pisze. Kotki powstały w ciągu tygodnia, kolorowane flamastrami i markerami i są bajecznie kolorowe, można powiedzieć, że meksykańskie, ale też jest nuta szalonych wzorów Kenzo. Wielka to radość hulać kolorami, bez żadnych limitów, to jakby się śpiewało głośno wesołą piosenkę. Jestem kolorystką, im większy kontrast, tym się lepiej maluje. Zrobiłam wzory na chustki 90×90 cm, apaszki 55×55, szale 145×45 i poszetki 33×33. Tła są w kolorze czerwonym, turkusowym, groszkowym, beżowym i kobaltowym. Wszystko z jedwabnego atłasu, który się w ogóle nie gniecie. Limitowane edycje z moim podpisem na chustce i metką „ Bakuła- Milanówek”. Seria nazywa się „Silk cats”. Mam kilka i noszę, bo zdobią jak brylanty, ale muszę staczać walki z paniami, które je ze mnie zdzierają, dosłownie, a ja mam tylko po jednej z każdego wzoru. Bardzo jest miło, gdy coś naszego jest tak chwalone, więc przymierzam się do chustek z moimi akwarelami i obrazami. Moja pierwsza wystawa w NY […] Read More
