Z Agnieszką Osiecką zaczęłam jeździć do Sopotu zimą, a całe życie jeździłam z Mamą i Babcią tylko latem. Zimą w Zaiksie było tylko kilka osób, w tym my, Zbynio Rykowski z Polityki i zawsze Stefan Kisielewski. Było to w latach osiemdziesiątych. Przylatywałam na 2 tygodnie z Nowego Jorku i to za darmo, bo miałam wylatane mile w Panamie. Jeden tydzień był, na zawsze tonący w śniegu, Sopot. Łabędzie przymarzały do lodu i zawsze ci sami ludzie oswobadzali je przy pomocy termosów z gorącą wodą. Łabędzie syczały i chciały ugryźć, bo ptaki są głupie, w przeciwieństwie do psów, które wiedzą, że im się pomaga, choć znam niektóre nienormalne rasy, które gryzą własnych panów i to po nic. Może im się nie podoba zapach perfum? Z Agnieszką potrafiłyśmy świetnie mieszkać w jednym pokoju. Obie nie chrapałyśmy, obie gadałyśmy chętnie po nocach i czytałyśmy w łóżku. Ja, jako córka wojskowego, skracałam czas w łazience do minimum. Agnieszka się rano dematerializowała. Nigdy na nią nie wpadłam w dość małym pokoju. Mam jeszcze dwie takie koleżanki i trzech kolegów, z którymi nocowanie nie sprawia mi, ani im żadnego problemu. Z nimi podróżuję. Myślę, że to kwestia kultury wyniesionej z domu, gdzie bez względu na ilość […] Read More
Kiedy byłam mała diety dotyczyły chorób, nikt się nie odchudzał, bo wszyscy byli szczupli z braku chipsów i napojów trujących. Wcale nie wiedziano, że laktoza istnieje i zabija, a połączona z glutenem, to już w ogóle mogiła. Że bez ostropestu plamistego odpadnie nam wątroba, że olej lniany służy nie tylko do rozcieńczania farb, że istnieją bulgury, quinnoa, cukier i mąka kokosowa, że nasiona goi są gwarancją długowieczności, a wszystko jaglane jest najzdrowsze. Stąd i mleko jaglane, kokosowe, ryżowe, migdałowe, jęczmienne, owsiane i ryżowe. Od zwykłego mleka zamulają nam się kiszki na całe lata i straszny będzie nasz koniec. Pszenica jest tak zmodyfikowana, że szkodzi jak cyjanek. Nie robaczywe jabłka są sztuczne. Jajka powinny być od kury grzebiącej, którą li tylko można jeść, ale przedtem warto wypić kubek gorącej wody. Swoją drogą, wolę to niż herbatę. O ile kawa, to z żołędzi. Ideałem było by jedzenie kaszy z olejem lnianym, posypanej prażonymi pestkami słonecznika i surowym tofu, a na deser possać sobie kawałek trzciny cukrowej. Nie podajemy roślin strączkowych, bo powodują zaparcia i straszliwe gazy, co przy większych kolacjach jest katastrofą, a walczymy ze smogiem. Ostatnio prowadzę listę tego, czego nie mogą jeść i pić moi przyjaciele, choć pomału upowszechnia się […] Read More
Tak powinien się nazywać portal randkowy dla osób, które najbardziej lubią rozmawiać o chorobach, lekarstwach, sanatoriach i rehabilitacji. Kiedyś o tym mówiło się ze skrępowaniem, nawet lekarzom i najbliższymi, ale raczej tej samej płci. Dziś rozmowy o sztucznych stawach biodrowych, protezach łękotki, nie trzymaniu moczu, wzdęciach, hemoroidach, czkaniach, bekaniach i kłopotach ze wzwodem, oczywiście znajomego, nie naszym, są częścią konwersacji towarzyskiej i wydaje mi się, że wygrywają z rozmowami o pieniądzach, bo powoli jak za komuny lepiej się do nich nie przyznawać. Można popisywać się znajomością najlepszych SPA, patrząc z wyższością na tych, co jeżdżą do sanatoriów z NFZ, ale wiedzieć co to jonoforeza, terapia manualna, czy krio, miejscowe, bo spa, to sanatorium dla osób zamożnych. Moi rówieśnicy, ze szkoły i studiów są albo bardzo starzy, albo rozkosznie młodzi, ale na wynos. Ci pierwsi uważają, że rehabilitacja nic nie daje i smarują bolące kosteczki maściami, suplementami diety polecanymi w reklamach. Drudzy, zamożniejsi, jeżdżą do spa, gdzie masowani gorącymi kamieniami, namaczani w ajurwedyjskiej oliwie, podają wypielęgnowane dłonie i stopy pokornym manicurzystkom, żeby im polerowały paznokcie. Dla narcyza to wielka frajda. Świat oszalał na punkcie młodości, co widać w reklamach. Starsze panie używają kleju do protez, żeby móc gwizdać na palcach i […] Read More
Ojczyzna w potrzebie a ja o niepokojąco paskudnych fryzurach męskich, w tym sejmowych. Pierwsza uwaga. Ci co mają włosy obcinają je na glacę, Ci co nie mają, stroszą resztki i znęcają się nad nimi domowym farbowaniem, a i strzyżeniem. Jak mężczyzna nadto o siebie dba, to wiadomo o co chodzi, na bank gej, albo krypto gej. Manicure, pedicure i codzienne mycie głowy im zostawiamy. W modzie sejmowej panują następujące trendy. Wioskowy sierota, czyli wygniecione podczas niespokojnej nocki włoski. Gniazdko z tyłu, a boczki, każdy sobie. W tej grupie przeważają chałupnicze talenty. Prezes ma zawsze różnicę między brawurowo obciętymi siwymi baczkami. To znaczy ich braczkiem. Lewy, koło 3 cm nad uchem, prawy mniej. Jak maszynka poleci. Wygląda na autokreację. Dlaczego dać się strzyc jakiemuś „dziadowi”? Chyba nie jest jedyny, bo mój faworyt, który zamiast siedzieć w parlamencie UE, za co mu płacimy, kica po naszym Sejmie i daje próbki niezwykłej bystrości, też ewidentnie czochra się sam. Jego fryzura nie bardzo pasuje do garnituru. Raczej do drelichowego wdzianka i gumiaków, albo noclegu w stogu siana. To przykład niezależności estetycznej . W przeciwieństwie do grupy ex ministrantów, na których płaskich główkach panuje ład, który potrafią wykreować tylko resortowi fryzjerzy. O ewidentnie łysych nie […] Read More
Chyba śnię, mam nadzieję, że tak, bo ze snu można się obudzić. Nawet najkoszmarniejszy się kończy, a ten trwa już dwa lata i nabiera tempa. Kiedy w latach dziewięćdziesiątych biegałam po placu na Rozdrożu z listą do podpisania przez protestujących przeciw zakazowi aborcji, byłam pewna, że skoro mamy rację, to w demokratycznym kraju nie będzie nikt rządził ciałem i życiem kobiet, bo to połowa Świata. Bez nas było by go pół, a właściwie wcale. Tak, tylko przypominam „małym- czarnym” sukienkom, na które znowu moda. Uważam, że rola i dola kobiet w Polsce jest spektakularnie gorsza, niż była w socjalizmie. Rzucono dropsa w postaci 500 plus i zabrano możliwość decydowania o sobie. Wyleciałam z miesięcznika Skarb, po 2 latach bycia gwiazdą, bo się Rossman przestraszył mojego tekstu, na ten temat i zmielono 500.000 egzemplarzy pisma. Moja Przyjaciółka Iza Jaruga- Nowacka była motorem demokratycznych wydarzeń w Polsce. Mam nadzieję, że po ponad 7 latach od katastrofy smoleńskiej, jeszcze oprócz nas, jej popleczników, ktoś pamięta jej walkę o prawa kobiet. Jedno pewne, że gdyby żyły Ona, Krysia Bochenek i Jola Szymanek-Deresz, tej sytuacji by nie było. Teraz jej walkę o demokrację i prawa kobiet kontynuuje córka- Barbara Nowacka, ale ostatnio wołała na puszczy, […] Read More
Moi Przyjaciele postulują, żebym sprzedała mieszkanie, bo w nim nie mieszkam i kupiła sobie skrytki na dworcu i na lotnisku. Zgoda, ale jeszcze muszę wynająć łazienkę z wanną. Wychowałam się w wannie, prysznica nie mieliśmy. Znaczy był do spłukiwania. Nawet w Stanach kolega wmontował do naszej tyciej łazienki szpanerskie, czarne jaccuzi, a w komplecie reszta też czarna, za to kafle turkusowo-białe. Nawyk wanienny mam od zawsze i branie prysznica jest dla mnie równie przyjemne, jak czyszczenie butów, czasem trzeba. Co to za zwyczaj, żeby się dama polewała wodą jak kowboj na westernie, student, niewolnik rzymski i grecki, oraz żołnierze i to zbiorowo? Nie ma jak się porządnie umyć, nie będąc dzieckiem na koloniach, lub w internacie, albo cyrkowcem, człowiekiem- gumą .Thrillery też zrobiły swoje. Jak ktoś idzie pod prysznic wiadomo, że go zabiją. Jeśli z pistoletu, lub karabinu, łazienka do dużego sprzątania. Jeśli nożem, mniej, ale kafle pomazane. Zawsze serio o tym myślę, gdy jestem skazana na prysznic. W wannie minimum dwa razy w tygodniu, kąpali się państwo Sobiescy i to razem, a na dodatek w kąpieli jedli i pili. Pluskał się Zygmunt III Waza, Jagiellonowie , Magnaci, wszyscy w marmurowych wannach, a Sobieski miał jaccuzi z 26 dyszami. Dziadek […] Read More
Uchodzę za osobę kontrowersyjną i tak mam na wizytówce, a zachowałam się banalnie i postanowiłam pojechać zimą do Zakopanego zamiast, jak zwykle, do Sopotu. Kiedy kupowałam bilet przez Internet, jedną z możliwości był -wagon kinowy. Po zajrzeniu do programu ogarnęła mnie euforia. Woody Allen i Barcelona, reszta też fajna. Przestałam żałować, że nie mają „strefy ciszy” proponowanej w Pendolino, w której nie wolno wydawać żadnych dźwięków i nici z gadania przez komórkę. Wyobraziłam sobie wagon z opuszczonymi roletami, dwa ekrany na dwóch końcach i cudowna kinowa atmosfera, może dadzą Popcorn?. Myślałam że pociąg, który zawsze nazywał się „Tatry”, teraz nazywa się „Giewont”, bo nazwy się zmienia. Ale nie, są dwa. Wagon kinowy był zupełnie pusty, tylko ja i jakaś parka. Cały pociąg pęka w szwach, a my spoko, aż do Krakowa. Zapytałam konduktora, kiedy będzie film. Zdziwił się uprzejmie i powiedział, że filmu nie ma, bo jak nie puszczą w Gdyni o 4 rano, to się dalej nie puszcza. Byłam ciekawa czy jest to wyjątkowy przypadek i czy w ogóle filmy w Inter city istnieją. Przy nim nie istniały. Fajnie, pusty wagon, bo nikt nie ma ochoty oglądać kina o świcie, a ja mam ochotę, zawsze, za co, zostałam nagrodzona […] Read More
Jestem na progu załamania nerwowego. Naród zwariował. W radio jakieś kolędy- wygibasy, ewidentnie śpiewane przez drugoligowych pastuszków, albo amerykańskie, stare ramoty i to dzyń, dzyń, że niby sanki wiozą, Coca Colę?. Mikołaj jak szalony gania po sklepach, jakby nie mógł miesiąc temu. Co roku to samo. Donikąd ucieczki, a to dwa dni wolnego i bez 5 kilo karpia można umrzeć z głodu. Strach! Dawno rozstrzygnęliśmy dylemat: być, czy mieć. Padło na MIEĆ i ciągle pada. Bardzo się cieszę, że nie jestem 30- latkiem płci męskiej i mogę sobie mieć normalny samochód, którego nie kradną, a nie spłacać miesięcznie 4 tysięcy za wypasiony czołg, plus inne kredyty. Cieszę się, że nie chodzę do psychologa i seksuologa w wieku 35 lat leczyć się z impotencji. Nie muszę udawać, że jestem najlepsza, a przynajmniej lepsza od reszty i nie muszę mieć komórki przylepionej „kropelką” do policzka, bo ucho zajęte słuchawką z muzyką i nie muszę produkować niemowlaków, bo taki trend i 500. Nic nie muszę. Nie muszę robić Wigilii, bo można iść do luksusowego hotelu z przyjaciółmi i zjeść 12 dań pod wielką choinką, patrząc jak kelnerzy krzątają się w białych rękawiczkach. Cena ta sama, bo kupujemy za dużo i mamy pierwsze miejsce […] Read More
Nasze szaleństwo przedświąteczne polega na kupowaniu rzeczy niekoniecznych, w tym prezentów. Na świecie każdy dostaje 25 grudnia jeden prezent i to symboliczny, który Mikołaj wchodzący przez komin wkłada do wielkich, czerwonych skarpet, dzieci mają w nich więcej niespodzianek, ale zwykle są to drobiazgi. Co roku to samo, wszyscy do ostatniej chwili są w amoku, bo lista kandydatów do obdarowania bywa stanowczo za długa. Ja, jak już kiedyś pisałam, kupuję prezenty przez cały rok i chowam w pudle, a przed świętami tylko wyjmuję i wkładam do torebek, bo sklepy przypominają mi opowieści babci o tym, jak się robiło zapasy przed wojną w 1939 roku. Tłumy szczęśliwych zdobywców w kolejkach, a inwazja kiczu jest co roku większa. Chińczycy górą. W tym roku pojawiły się gadżety religijne dla dzieci. Właśnie dowiedziałam się o przytulankach dostępnych w Internecie. Są to wykonane z miękkiej bawełny pluszaki: Pan Jezus, św. Maksymilian Kolbe w pasiaku i gustownej czapeczce, oraz Nasz Papież w białych szatach. Mają koło 30 cm. wysokości, są mięciutkie i doskonale nadają się nawet dla niemowląt, bo można je bezpiecznie pogryzać, o czym informuje atest. Od znajomego, żebym miała jako pierwsza, dostałam wczoraj pana Jesusa, bardzo podobnego do Czesława Niemena. Jest w klapkach, ma włosy […] Read More
Dawno temu byłam tłuściutką Hanią Banią, czekającą na świąteczne prezenty już od imienin w lipcu. Były to dziwne czasy, gdy dzieci umiały się bawić patykami, kamieniami, kasztanami i kolorowymi papierkami. Bez okazji nie dawano prezentów, dorosłym też, ale jednak nie chodziło się z pustą ręką w gości. Zwykle przynoszono kwiaty i „coś mocniejszego”. Ja dostawałam porządne prezenty na: urodziny, Dzień Dziecka, imieniny, Mikołajki i na Gwiazdkę. W międzyczasie, czekolada. Dla rodziny robiłam laurki bogato ilustrowane, często zdjęciami aktorek i rosyjskich generałów, których wycinałam z pism ilustrowanych, do dziś się rodzina śmieje z tego pomysłu, choć dodawałam czasem zdjęcie Gomułki, bo było ich sporo. Na Boże Narodzenie robiłam zawsze szopkę z pudełka po butach w poziomie. Z przodu sople z białego papieru, śnieg z waty, srebrna kometa i zwierzęta w kanonie egipskim, żeby widać było głowę z profilu. Figurki wycięte z brystolu i pomalowane portretowo. Od dziecka miałam w tym kierunku zacięcie, ale jak byłam mała, nie zawsze mi się udawało i dorośli płakali ze śmiechu. Szopka miała różny skład, co roku ktoś był kimś innym. Dziadek w galabii z niebieskiej krepiny stał przy żłóbku, w którym leżałam ja w sianku, wycięta płasko jak suszona żaba, pochylała się nade mną babcia […] Read More
