Mam oczy w suchym jak pustynia miejscu. A tu, niespodzianka! Kiedy oglądałam ceremonię wręczenia naszej niezwykłej pisarce nagrody Nobla, uroniłam kilka łez. Było w tym coś tak staromodnego i romantycznego, że wzruszyłam się jak pensjonarka. Laureatka w sukni w XIX wiecznym stylu, kłaniająca się królowi Szwecji, wyglądała jak Maria Skłodowska Curie i jak ona zasiadła wśród samych mężczyzn. Suknia celowo była nawiązaniem do strojów sufrażystek, a pani Olga z uśmiechem w oczach wyglądała jak ze starego dagerotypu. To był naprawdę najjaśniejszy punkt wydarzeń właśnie kończącego się roku , które zapamiętam na długo. Rozmawiałam z koleżankami i okazało się, że też się popłakały, co mnie trochę uspokoiło. Ta nagroda uradowała wszystkich kulturalnych ludzi i z pewnością utarła nosa komu trzeba . Byłam ciekawa, co na to urzędnicy państwowi honorujący zwycięskich sportowców. Tak jak przypuszczałam, nic, a jeżeli to raczej chwalili się, że książek Noblistki nie czytali, a jeden to nawet obiecał, że nie przeczyta. Czy dlatego, że pani Olga Tokarczuk jest kobietą? Myślę, że trochę, tak. Poza tym, te Jej nowoczesne poglądy?! No i wpadka po wręczeniu. Okazało się, że Autorka nie wykorzystała sytuacji i siedząc przez całą kolację koło Króla Szwecji, nie zwróciła mu uwagi na, ciągle dla nas aktualną, […] Read More
Mieszkałam na Manhattanie 9 lat, z czego 7 lat na 11-wschodniej ulicy, nad cukiernią Veniros i w sąsiedztwie włoskiej, też mafijnej restauracji, która była pralnią pieniędzy i chyba nawet nie miała kuchni. Wśród stolików snuł się ze ścierką stuletni kelner ze sztuczną końską szczęką, w białej, brudnej koszuli i kamizelce, ale za to w muszce. Kiedy widział, że gość chce ewidentnie coś zjeść, odkręcał tabliczkę i ukazywał się napis CLOSED, czyli zamknięte. Jak łakomczuchy odchodziły było OPEN. W Veniros natomiast w każdą niedzielę był tłum, większość wyglądała jak z filmu „ Ojciec chrzestny”. Na ulicy ochroniarze, a w środku stoję ja po rurki cannoli z kremem, takim jak do naszej „karpatki”. Za mną żony mafiosów, przede mną zarybek mafijny, a w gablotach torty na każdą okazję, głównie 5 piętrowe, z młodą parą na czubku. Wszyscy faceci niscy, byczo skonstruowani, z za wielkimi głowami, bruneci, albo łysi. Sygnety i łańcuchy. Panie do maja w futrach z norek, obwieszone złotymi medalionami i bransoletami. Dzieci czarnookie, jak z obrazów Murilla, karne i ubrane po angielsku, bo chodzące do prywatnych szkół. Mam nadzieję, że to nie jest nudna historyjka o Mafii Włoskiej, w przeciwieństwie do tasiemcowatej opowieści filmowej pod tytułem „Irlandczyk”. Podobno film właśnie […] Read More
Mieszkam w żłobko-przedszkolu, czyli zapchanym autami i wózkami dziecinnymi Wilanowie. Są to trwające od 3 lat Targi Dzietności i na jednego dorosłego przypadają 3 niemowlaki. Na mnie nie przypada, bo to nie moja specjalność. Łatwiej znoszę dzieci starsze, ale też nie nalegam na kontakty. Kilka lat temu, jako ozdoba pisma Skarb, wydawanego przez Rossmana, napisałam zamówiony u mnie tekst o 500+, który spowodował wyrzucenie mnie z pisma z hukiem i zmielenie 200.000 nakładu. To niezwykle mi schlebiło i czułam się jak Jan Hus, albo inny heretyk, tyle, że bez spalania na stosie. Na wszystko przyjdzie czas. W tekście napisałam, że nie sadzę, aby 500+ wpłynęło na zwiększenie populacji noworodków i kasę lepiej wydać na żłobki, przedszkola i opiekę lekarską dla dzieci. Ośmieliłam się również wspomnieć o związku 500+ ze spożyciem napojów wyskokowych przez szczęśliwych rodziców. W podsumowaniu stwierdziłam, że to wyrzucone pieniądze. I co? Okazało się, że miałam rację. Przyrost naturalny spada, na nic przekupywanie młodych rodziców. Może dlatego, że przy tej inflacji, 500 to 300 zł. A może dlatego, że młodzi ludzie widzą, że do posiadania dzieci obecnie trzeba trochę więcej kasy. Okazało się, że wizja katolickiej, wielodzietnej rodziny z tradycyjnym podziałem obowiązków, jako model dla środka XXI wiecznej […] Read More
Miałam ostatnio dużo propozycji zrobienia ze mną wywiadów – rzek, ale nie byłam gotowa do opowiadania o sobie nieznanym osobom, które znają mnie tylko z widzenia, lub wywiadów innych osób. Czyli, z trzeciej ręki. Jedyną osobą która zna mnie z I ręki jestem ja. Prawie równie dobrze znała mnie Agnieszka Osiecka i ona mogłaby zrobić wywiad ze mną, ale wyjechała do reszty moich najbliższych i nie może, za to ja sporo piszę w książce o naszej niezwykłej przyjaźni. Zachęcona mnóstwem wywiadów – rzek, które nagle zaczęły płynąć przez księgarnie, postanowiłam sobie ze sobą porozmawiać. Brałam pod uwagę ryzyko bycia posądzoną o minoderię, narcyzm i tym podobne, dziś posiadane przez wszystkich przywary, ale bywam tak mylnie osądzana, że postanowiłam parę rzeczy wyjaśnić. Zdawałam sobie sprawę, że oczekuje się ode mnie bycia skandalistką, wampem i rozpasaną nowojorską artystką, dlatego nic z tych rzeczy w wywiadzie nie ma. Owszem. Paradują moi ukochani mężowie, oraz kochani i nie kochani partnerzy, psy i koty, rodzice, dziadkowie, a w tle dziesiątki miejsc na świecie, w tym nie lubiana Warszawa i ulubiony Nowy Jork. Odpowiadam szczerze, staram się, siebie nie osądzać, nie wybielać i nie koloryzować. Do tego akurat mam predylekcje i jestem jak dzielny wojak Szwejk, […] Read More
W czasach kiedy wychowywało się dzieci które słuchały dorosłych, jedną z umiejętności których je uczono było tzw. „ładne jedzenie”. Nie było to trudne, bo ich opiekunowie i rodzice nie mieli z tym problemu. Inna sprawa, że nie zabierało się małych dzieci do restauracji, bo one były dla dorosłych. Jeść po pierwsze uczono, po drugie w domu. Takie miałam smutne dzieciństwo, z dala od knajp. Wtedy nikomu by nie przyszło do głowy narażać dziecka na hałas rozmów, dym papierosowy i zapach alkoholu. Małe dzieci nie brały udziału w nocnych eskapadach i siedziały w domu, zwykle z babcią, lub jakąś zaprzyjaźnioną nianią. Nie wiem, na ile wleczenie noworodków nocą i dniem po knajpach wpływa pozytywnie na ich rozwój, ale wydaje mi się, że nie za bardzo. Mieszkam w dzielnicy- żłobku, czyli Miasteczku Wilanów, gdzie w restauracjach połowę gości stanowią malutkie i średnie dzieci, a stolików jest mniej niż wózków z grubych, czarnych rur, wyładowanych niezbędnymi dziecku w knajpie manelami. Kocyki, buteleczki, pieluchy, kołderki, oraz sporo zabawek, zwykle umieszczonych w wielkim koszu na dole wózka. A na górze leży spocony, w czapce nasuniętej na oczy, pośredni żywiciel rodziny mały 500+. Starsze 500+ tarzają się po podłodze, lub włażą na rodziców, zupełnie obojętnych, bo […] Read More
To takie szlachetne żebranie na wyższe cele. Coś z czego jesteśmy dumni, co nas nie poniża, a wręcz wyróżnia. Zaproszenie do kwestowania na warszawskich Powązkach jest zaszczytem, a kwestowanie, ogromną przyjemnością, dlatego kwestują tłumy Vipów. A ostatnio i ich dzieci, zachęcające zabawnymi głosikami do wrzucania pieniędzy do puszek. Działa jak magnes. Atmosfera miłego święta i porozumienia dusz. To zanikające zjawisko jest na Powązkach powszechne. Wszyscy się uśmiechają do „żebraków” którzy hałasują, potrząsając puszkami z bilonem, bo niestety banknoty nieefektownie milczą. Zawsze przynoszę sporo monet, na dobry początek. Pomysłodawcą tego zbierania funduszy na konserwację Starych Powązek był wspaniały człowiek, koneser muzyki, literatury i radości życia Jerzy Waldorff. Do dziś uwielbiają go wszyscy, wraz ze mną. Łączy nas pałac w Radziejowicach, który był miłością Pana Jerzego, a moją jest do dzisiaj. W Jego apartamencie jest muzeum pełne pamiątek i zdjęć. Malowałam akwarelki przy Jego biurku i cały czas myślałam, jak wspaniałym był filarem polskiej kultury. Zabrzmiało spiżowo, ale nie ma mniejszych słów, aby określić istotę zjawiska zwanego – Jerzy Waldorff. Dziś z dwoma kolegami staliśmy przy Jego grobie, potrząsając jego autentyczną laską. Ozdobiliśmy ją tęczowymi wstążkami i opisem. W sumie, robiła niewielkie wrażenie, tak jakby laski Waldorffa można było dostać w każdym […] Read More
Warszawa 28.10.2019 Do Prezydenta Warszawy, Pana Pawła Trzaskowskiego Szanowny Panie Prezydencie. Jestem rodowitą Warszawianką, która na Pana głosowała i namówiła do tego wielu znajomych. Moja akcja poparcia była szczera, bo jest Pan młodym Warszawiakiem z dobrej Rodziny, czyli ma kwalifikacje wiekowe i sentymentalne. Zna miasto od dziecka, więc chyba rozumie i kocha. Mniemam, że ma pan prawo jazdy i wie na czym polega katastrofa motoryzacyjna Stolicy oraz, że nie da się tak dalej, ale nic się nie robi choć w szpitalach lądują ofiary rowerzystów i hulajnogistów. Mówi się, ale tylko mówi, o poprawieniu bezpieczeństwa na ulicach zagrożonych przez wypasione bryki jadące 5x za szybko, oraz rowerzystów w słuchawkach z zatkanymi uszami i hulajnogi na których pędzą stojące na baczność cyborgi, z oczami w słup, a czasem dzieciną między nogami. Często dla oszczędności mkną po dwie dorosłe osoby, w tym wczepieni w siebie zakochani wymieniający pocałunki. Wzruszające, acz cyrkowe są to popisy. Wyżej wymienieni nie mają kasków i prawa jazdy i są na równych prawach z kierowcami, którym bez prawa jazdy poruszać się po jezdniach nie wolno, choć sporo próbuje. Przecież to bez sensu. Dlaczego nie ma kart rowerowych, obowiązujących również użytkowników rowerów i hulajnóg poruszających się […] Read More
Bykowe będą musieli płacić bezdzietni, tylko jak sama nazwa wskazuje chodzi o niesubordynowanych rozpłodowców płci męskiej. A co z kobietami które nie chcą być w ciąży i mieć męża na kanapie, bo im się tak podoba? Jak z tymi, którzy próbują in vitro? Gdy im się nie uda to można jeszcze ukarać leserów. Brawo! Ten socjalistyczny pomysł zawsze mnie śmieszył, bo jest to zamach na prywatność i demokrację. Skoro wszyscy są równi wobec prawa, to i maruderzy prokreacyjni. Z kolei ciekawostka, okazało się że bajońska suma 500+ nie sprawiła, że rodzi się więcej dzieci. Dzietność wręcz spadła. Zamknięcie sklepów w niedzielę zaowocowało pojawieniem się w niektórych sieciówkach Poczty Polskiej, lub kawiarenek w postaci ekspresu do kawy i smętnych kanapek „z wczoraj”, jak mnie poinformowała panna za kasą. Ani poczta, ani kawa wypita na stojaka nie odrywają wiernych od pędzenia na mszę, a duży sklep rzuca im się na pobożność. Otóż bzdura, bo liczba wiernych maleje, a zakupów zrobić nie można, choć dla niektórych to jedyny dzień naprawdę wolny. Może by przestać z tymi niedzielami? Z kolei, co z tą dzietnością? To 500+ powoduje tyle, że kobiety przestają pracować, bo to się nie opłaca, mimo że średnia krajowa płac wzrasta jak […] Read More
Intuicja mówiła mi, że literackiego Nobla dostanie Olga Tokarczuk, bo jest w stylu podobnym do swoich poprzedniczek noblistek. Czyli: skupiona, nie wystrojona, wykształcona, pozytywnie myśląca i niezwykła. Księgi Jakubowe dokładnie przejrzałam i podczytałam u mojej prawie stuletniej Teściowej, która jest w połowie książki i się jej podoba. Ponarzekałyśmy na nieprzyjazną osobom nie chodzącym na siłownię objętość dzieła. Zabawnie to wygląda, ale można czytać tylko na specjalnym stojaku i to trzymając lewą stronę książki, bo jest za ciasno zeszyta i wraca na stronę prawą. Wiem, że okazja do krytykowania wielkich foliałów jest nieodpowiednia, ale proszę o wydanie 3 tomów Ksiąg. Sienkiewicz też miał Nobla a nie wydał „Ogniem i mieczem„ w jednym kawałku. Z tego co zdążyłam wyczytać, to książka jest akurat dla mnie. Porusza temat Frankistów, którym zainteresował mnie prof. Mel Gordon z NYU. Robiłam dla niego konstruktywistyczne scenografie i kostiumy związane z Rosją rewolucyjną i instalacje związane z Żydami w Europie, w przerwach na zajmowanie się fałszywym Mesjaszem, który grasował na naszych terenach. Na Księgi Jakubowe trzeba mieć czas, jak na spokojne słuchanie muzyki kameralnej. To nie jest książka dla uczestników „wyścigu szczurów” i chciwców korporacyjnych, bo wymaga skupienia i dokładnego czytania. O czas trudno w nie wakacyjnym życiu, […] Read More
Kiedyś nie chodziło się na wybory na znak protestu, bo tak naprawdę nie było wyboru. Teraz powinno się na wybory iść, bo wybór jest, a prawo głosu jest przywilejem. Walczyły o nie przez wieki kobiety w Europie i Stanach, oraz Afro Amerykanie. Każdy ma wybór i każdy głos się liczy, choć nawet bardzo inteligentni i bywali moi znajomi twierdzą, że wybieranie mniejszego zła jest bez sensu. A jaki sens ma nie wybieranie? Ciągle się z nimi spieram, bo jako obywatelka tego skołowanego przez polityków kraju, wiem co może spowodować niezrozumienie czysto matematycznego obliczenia, że nieobecni nie mają racji. W wyborach liczy się ilość głosów. Jeśli nie będzie naszych, będą konkurencji. Zamiast kombinować i dzielić skórę na niedźwiedziu, martwiąc się o to kto będzie miał jakie miejsca i apanaże po zwycięstwie, trzeba zwyciężyć, czyli połączyć siły. Podziały zostawić na czas spokoju. Wiele lat mieszkałam w Stanach, gdzie wybory są najważniejsze w życiu kraju i nie ma co narzekać na brak wachlarza nieskazitelnych kandydatów, tylko wybierać to co jest dobre dla demokracji i zapewni spokojne życie. Nie mamy wyobraźni, bo gdybyśmy mieli kolejki do punktów wyborczych ciągnęły by się kilometrami i to od świtu. Nie robimy nikomu łaski popierając swoich kandydatów, nie […] Read More
