Pochodzę z generacji dla której, tak jak dla pokolenia moich dziadków i rodziców, tatuaż był pewnego rodzaju oznakowaniem. Tatuowali się więźniowie i bandyci, istniały miejsca, gdzie wytatuowana kropka  dawała informację w jakich przestępstwach się wytatuowany specjalizuje. Więzienny tatuaż był informacją i po tym, o ile wyszli, ich się  poznawało. Tu nadmieniam, że nie tatuowali się więźniowie polityczni, tylko prawdziwi wyrokowcy. Do robienia tatuaży używało się tuszu kreślarskiego i igły, a nie używało dezynfekcji. Istniał też tatuaż erotyczny, czyli gołe baby z biustami na przedramionach i jak się napinało mięśnie, to się biust ruszał. Na plecach popularne było ptactwo drapieżne, które machało skrzydłami. Tatuowali się też wojskowi służby zasadniczej, ale zwykle były to imiona ukochanych i patriotyczne slogany. Tatuaż był kodem i wiele mówił o posiadaczu. Przeważnie tatuowali się mężczyźni z marginesu społecznego. Jest też tatuaż historyczny, który w postaci numeru, mieli więźniowie obozów koncentracyjnych. Widziałam starszych ludzi z wytatuowanym przedramieniem i do dziś pamiętam. Trudno więc, żeby mi się tatuaż dobrze kojarzył. Poza tym okropnie wyglądają fioletowe ręce, torsy i nogi, pokryte brzydkimi bazgrołami. Łatwo się domyśleć, że posiadacz- masochista lubi jak go boli, ma kasę i nie ma żadnych innych argumentów żeby zaistnieć, oraz, że pewnie wytatuowane ma wszystko […] Read More