Ostatnie wpisy

Archiwa

    Jedwabne koty

    21 czerwca, 2021 Hanna Bakuła Bez kategorii 0 comments
    Pandemia spowodowała, że otworzyłam w Internecie swoją autorską galerię: www.galeriahannybakuly.pl. Bez niemożności pokazywania w galeriach tego co robię pewnie bym się nie zdobyła na taki skok. Piszę o tym, bo wreszcie pojawiły się w niej jedwabne chustki i szale oraz poszetki, czyli małe, bardzo teraz modne, chusteczki do kieszonek marynarek z kocimi motywami. Wyprodukowane w Milanówku według moich projektów. Są bajecznie kolorowe, zabawne i bardzo dekoracyjne. Założone do skromnej sukienki, czy bluzki sprawiają, że nagle jesteśmy w centrum zainteresowania. Trochę przypominają kolorystykę Kenzo, czy meksykańskie szale, ale kotki pląsające po kolorowych tłach są jak z moich akwarel i pastelowych obrazów. Sama je noszę na wyjątkowe okazje i zawsze ktoś chce je natychmiast mieć. Nareszcie jest to możliwe. Pomysł na kocie chusty powstał w Paryżu, mieście pięknych drobiazgów i niezwykłej konfekcji. Mój przyjaciel Claude, zawsze stwarza mi w swoim wielkim mieszkaniu wspaniałe warunki do pracy, znamy się jeszcze ze szkoły średniej i zawsze lubił moje prace. Ma sporą kolekcję, bo lata płyną. Pomysł na bajecznie kolorowe koty bardzo mu się spodobał. Akwarela do ich realizacji była zbyt ulotna, bo chodziło mi o pewną ostrą ekspresję, po raz pierwszy zdecydowałam się na kolorowe pisaki. Rezultat był niezwykły, bo nawet bez ostrych teł, […] Read More

    Łąkotka- tekst ciekawy tylko dla osób mających problem z kolanami.

    07 czerwca, 2021 Hanna Bakuła Bez kategorii 0 comments
    Nie wiem dokładnie kiedy pękła mi łąkotka. Zawsze miałam kolana jak dzwon. powód: Mogło to się stać w czasie kąpieli leczniczej  w Świeradowie, gdy chciałam zręcznie wstać w bardzo głębokiej wannie z borowiną i nagle strasznie zabolało mnie kolano, tak, że piszcząc z bólu ledwo z wanny się wydostałam, jak foka z mazutu w czasie klęski ekologicznej. Był to początek kuracji więc przy pomocy rehabilitantów po 10 dniach ból ustał. Pomogła krioterapia, pole magnetyczne i laser z maścią anty-zapalną. Dłuższy czas był spokój. powód: Czując się jak Tarzan wyjęłam z bagażnika zgrzewkę wody prawą ręka, a lewą podniosłam duże zakupy i zawyłam. Ból kolana wrócił. Rehabilitowałam go w hotelu Bristol w Busku Zdroju. Zabiegi te same plus ćwiczenia w basenie. Prawie przeszło. powód: Znowu, czując się jak Tarzan rysowałam stojąc godzinami i nagle kolano zaprotestowało i nie mogłam wstać z krzesła, z którego parę godzin wcześniej wstawałam jak młody siatkarz. Wtedy moi znajomi pospieszyli mnie ratować. Każdy znał najlepszego ortopedę, a po tygodniu ja też. Najpierw USG, które wykazało pęknięcie łąkotki o której istnieniu przez tyle lat nie miałam pojęcia i pojawienie się płynu w kolanie. Uroczy lekarz ortopeda wyciągnął mi wodę strzykawką i zaproponował operację.. Cena trochę mnie zmroziła, […] Read More

    Dress code

    30 maja, 2021 Hanna Bakuła Bez kategorii 0 comments
    Tak nazywa się po angielsku wytyczne w sprawie mody, czyli rady co i kiedy włożyć. Jest na ten temat książka mojego kolegi, pod tym samym tytułem. Dotyczy mody męskiej z najdrobniejszymi szczegółami. Książka o kodach mody damskiej byłaby kilka razy grubsza. Społeczeństwo psieje, rozleniwia się, lekceważy to co jest bardzo ważne, czyli swój wygląd i maniery. Obserwuję upadek stylu we wszystkich dziedzinach. Pławimy się w swobodzie i byle-jakości. Nie przestrzeganie norm dobrego wychowania, rozeszło się na wszystkie dziedziny życia. My Polacy złote ptacy !!!, więc nie obchodzą nas elegancja i zasady savoir vivere. Wszystko jest dozwolone, włącznie z kaleczeniem języka, chodzeniem w dresie do teatru a nawet opery, jedzenie z łokciami na stole w tempie koparki przedsiębierno – zasięrzutnej i nadal upijamy się jak przed wojną. Nie uznajemy żadnych zasad, stara gwardia trzyma formę, choć efekty są komiczne. W foyer opery panie w długich sukniach, panowie w ciemnych garniturach, bo mało kto ma smoking, a pośród nich brudnogłowe dziwadła w kapturkach i koszulach w kratkę. To samo w drogich restauracjach, wieczorem „karczycha” w przepoconych koszulach  z partnerkami wiadomej predylekcji porykują ze swoich strasznych dowcipów. Do Kasyna można wejść w dżinsach i bez marynarki, na pogrzeby chodzą panie w czerwonych butach […] Read More

    Majówki

    24 maja, 2021 Hanna Bakuła Bez kategorii 0 comments
    No, takiego maja nie pamiętają najstarsi górale ale i ja. Gdy byłam dzieckiem 1 maja był zawsze upalny i jedliśmy pierwszy obiad na właśnie otwartej werandzie. Opisuję dziecinne maje w książce biograficznej „Hania Bania” i wszyscy moi rówieśnicy pamiętają, że było bardzo ciepło, więc zakładało się sandałki i podkolanówki. Maj był idealny na wagary. Ja chodziłam do Łazienek i Ogrodu Botanicznego z blokiem rysunkowym nr 2, czyli większym, który mógł sugerować, że jestem z Liceum Plastycznego, które mieściło się w Łazienkach. Były to czasy Trójek Klasowych, ochotnicy- rodzice wyłapywali wagarowiczów. Mnie udawało się ich nie spotykać, bo zimą siedziałam w czytelni a latem- w Teatrze na Wodzie, a normalnie uciekało się do kina albo na Starówkę. Wagarom majowym towarzyszyła piękna pogoda, kwiaty, oszalałe z zalotów, wyśpiewujące ptaki i lodziarnie z lodami wyłącznie śmietankowymi w płaskich waflach. Wypadało chodzić za rękę z chłopcem, a nawet koleżanką. Te nostalgiczne wynurzenia spowodowane są paskudną pogodą. Tradycyjnie Zimna Zośka – strasznie zimna  i przymrozki, Stasio – wichury, Ogrodnicy – Prawie mróz. Bywałam w różnych miejscach w domach przyjaciół i zawsze w ramach myślenia życzeniowego brałam za cienkie ubrania i siedziałam zawinięta w koc, jak uciekinierka wyłowiona z morza. Ciekawe, że pogoda wariuje i mimo […] Read More

    Łąkotka

    17 maja, 2021 Hanna Bakuła Bez kategorii 0 comments
    Przyszła kryska na Matyska, czyli w tym wypadku na mnie i pękła mi łąkotka. Kolano bolało coraz bardziej a ja miałam jechać na rehabilitację do Buska Zdroju. Uważam, że profilaktyczne stosowanie zabiegów pod czujnym okiem specjalistów jest inwestycją na wiele lat. Moi młodsi znajomi, którzy czują się doskonale, żartują sobie z moich kąpieli borowinowych i siarkowych, pola magnetycznego, krio terapii i ćwiczenia w basenie. Zwykle po dwóch tygodniach słyszę podziękowania od moich stawów i mam kondycję lepszą niż moi 50 letni koledzy. W wypadku samochodowym, lata temu, miałam zmiażdżoną stopę lewą, która mi dokucza od 30 lat, ale daję jej radę, bo jeżdżę na rowerze i ćwiczę w domu. Tyle czasu, a ja swoje.. Bardzo lubię czuć się jak zdrowa rybka i  rozmawiać z ortopedami o moich prognozach na przyszłość, coraz mniej świetlaną. Dziś w Busku rozmawiałam z wybitnym Profesorem zajmującym  się stawami, których jest bez liku,  a on zna je na pamięć i twierdzi, że wszystkie są od siebie zależne i to bardzo Na przykład moja pęknięta łąkotka z wyciekiem płynu zepsuła się z powodu mojej powypadkowej stopy, którą nieprawidłowo stąpam, z racji złamań. Profesor powbijał mi igły dookoła stawów kolana, powyginał nogę i opowiedział o rzeczy, najczęściej się […] Read More

    Moja autorska Galeria

    10 maja, 2021 Hanna Bakuła Bez kategorii 0 comments
    Doszłam do wniosku, że za mało się chwalę moim ostatnim dzieckiem internetowym, otwartą miesiąc temu własną, sprzedającą tylko moje prace, galerią sztuki. Zapraszam.  Adres: https://galeriahannybakuly.pl/ tel.570335035. W tych paskudnych czasach, kiedy wystawy można było robić tylko on line zostałam skazana na cichą śmierć głodową. Odpadły plenery, wieczory autorskie, prywatne zamówienia na portrety, promocje książek i wszystko z czego się utrzymywałam. Zamknięto też wszystkie Domy Pracy Twórczej, gdzie można było uciec na parę dni i faktycznie popisać, lub pomalować. W ogóle artystom pokazano „gest Kozakiewicza”. Zwykle reżimy dbają o nas, bo sztuka, to ogromna siła propagandowa, a ten nie dba, bo wierzy w siłę rażenia szwagra, co ma komputer z programem graficznym. Nie da rady nawet najzmyślniejszy szwagier, artystyczna „złota rączka” odpada. Co widać po pisowskich billbordach. W mojej galerii można zobaczyć i kupić  pandemiczne bukiety, duże pastele 100×70 cm z pięknymi, bardzo kolorowymi kwiatami, ale i oryginały ostatnich akwarel i zrobione z nich inkografie. Najbardziej podoba się zabawny Chopin i  akwarelowo pokolorowany portret Agnieszki O, który był na okładce mojej książki „Ostatni bal, listy do Agnieszki Osieckiej” Są też moje kotki, grafiki ze znakami Zodiaku, ilustracje z mojego poradnika astrologicznego-„Jak zyskać przyjaciół”, ale i wyrafinowane erotyki i pastele z pejzażami, […] Read More

    Lepsze miny

    26 kwietnia, 2021 Hanna Bakuła Bez kategorii 0 comments
    Nie wiem, czy są lepsze i gorsze miny oraz ile jest ich rodzajów. To ważny element wyposażenia leśnych ludzi naszego naczelnego gajowego. Te mnie nie interesują . Moim hobby, jako portrecisty, są miny charakterystyczne dla zestresowanych rodaków. Jesteśmy najsmętniejszym i najbardziej skrzywionym narodem Europy. Dużo podróżuję i potrafię rozróżniać narodowość przechodniów wyłącznie po urodzie i minie. Włosi zawsze uśmiechnięci, Hiszpanie ponurzy i gadatliwi, Japończycy jak w maskach, Niemcy różowi i uśmiechnięci, bo uwielbiają zwiedzać. Francuzi czerwoni od lanczowego wina, niby ponurzy, ale z błyskiem w oku, ciekawi świata. Rosjanie za eleganccy, z nadwagą i zachwyconym wzrokiem, widocznie uradowani swoim bogactwem i tym, że mogą jako Hegemon świata pokazać się Europie. Wszystkie wymienione nacje, ubrane w kolorowe kurtki, bez, lub z minimalną nadwagą. A za nimi bardzo kolorowe niegrzeczne bachory.  Polskie rodziny widać z kilometra.  Ciąże piwne u panów, panie jak reklama Michelina w obcisłych bluzkach z cekinami. Włosy z nie mytą od wyjazdu fryzurą. Wszyscy skrzywieni, bez cienia radości i ciekawości wloką się znudzeni. Zdarza się ptasie gniazdko na potylicy, świadczy o spaniu na wznak. Kiedy mnie zauważą,  krzyczą – Pani Hania, Pani Hania!… i wtedy roześmiani wieszają się na mnie, żeby zrobić selfie.  Są zdyszani, lśnią od potu, a […] Read More

    Znowu rocznica

    12 kwietnia, 2021 Hanna Bakuła Bez kategorii 0 comments
    Dokładnie 11 lat temu, 9 kwietnia 2010 umówiłam się na kolację z moją najbliższą przyjaciółką Izą Jarugą Nowacką i jej mężem Jerzym. Pawłem w restauracji Zielnik mającej wiele zalet. Pyszną kuchnię i wina, ale najważniejsze było to, że moi przyjaciele mieli do niej 200 metrów. Nasze z Izą kolacje i spotkania dzieliły się na dwie kategorie- Tylko ja z Izą- śmiechy i historyjki oraz plany zawodowe i polityczne Izy. Lub moje plany artystyczne i osobiste, które ciągle zmieniałam. Gdy nie mogłyśmy się zobaczyć, to po kilka razy dziennie rozmawiałyśmy przez telefon,  należy nadmienić, że jestem królową SMSów więc byłyśmy w stałym kontakcie. Drugi rodzaj naszych spotkań miewał charakter rodzinny, czyli z mężami, lub towarzyski- z przyjaciółmi. Wszyscy czekali na garden party z okazji urodzin Izy. Było na co. Piszę o czasach, kiedy jeszcze ludzie potrafili rozmawiać i to ich bawiło. Iza była cudowną gospodynią, Jerzy Paweł gospodarzem, a my szczęśliwymi gośćmi. Kolacja 9 kwietnia 2010 była pierwsza po ich powrocie z Azji gdzie uwielbiali jeździć na wakacje. Z tego powodu Iza nie pojechała do Smoleńska z grupą Donalda Tuska. Ponieważ powinna tam być postanowiła jechać z Prezydentem, który ją serdecznie zapraszał. Coś minie napadło, że bardzo jej ten wyjazd odradzałam. […] Read More

    Minął rok

    05 kwietnia, 2021 Hanna Bakuła Bez kategorii 0 comments
    Pamiętam dokładnie jak było. Najpierw moje koleżanki aktorki przełożyły swoje przyjęcie urodzinowe na „za chwilę” i do teraz mam dla nich prezenty. Potem pozamykano lasy i parki. To jedna z najdowcipniejszych decyzji naszych władców, ale w miarę upływu czasu raz otwierano, raz zamykano co popadnie. Jedynym wyjątkiem były i są kościoły. Byłam rok temu pod koniec marca zwiedzić pobliską Świątynię Opatrzności, bo z zewnątrz muszę ją oglądać co dzień. W środku przypomina lodowisko na Torwarze po sezonie i idealnie nadaje się do trzymania 20 metrowych odległości i tak wejdzie 500 wiernych, przygotowanych finansowo na wsparcie tej biednej instytucji, bo raczej o to chodzi. Kościół robi bokami, zgodnie z  nakazem ubóstwa. Wierni dostaną sterylną komunię do popsikanej antyseptycznie  ręki. Ale jak wziąć z ręki, do ręki  przy zachowaniu odległości powyżej 2 metrów. Tylko pewne zwierzęta mogą, ale są raczej niewierzące. Nikt nie zrobił jeszcze listy absurdalnych zakazów i nakazów które nic nie dają, a utrudniają normalne życie obywatelom tego ześwirowanego kraju. Zrezygnowano z godzin w sklepach dla staruszków. Nikt się nie chciał przyznać, że jest staruszkiem i większość wkraczała z wózeczkami po 12. Teraz pozamykano duże sklepy budowlane, bo tam, jak wiadomo, zawsze tłumy i tłok na malutkich przestrzeniach. Na zdezynfekowanym […] Read More

    Nostalgia

    04 kwietnia, 2021 Hanna Bakuła Bez kategorii 0 comments
    W dzieciństwie mieszkałam z rodzicami u Dziadków w Zielonce i było to rodzinne centrum operacyjne, czyli miejsce, gdzie wszyscy spędzali każde Święta, ku mojej radości, bo zawsze byłam towarzyska. Ale też były pewne nieprzyjemności. Mianowicie wszyscy mnie całowali, podrzucali, brali na kolana i szarpali w przypływach czułości. Mimo, że byłam masywna (stąd przezwisko rodzinne – Hania Bania) dorośli dawali sobie nieźle radę. Wszyscy bardzo młodzi, dwudziestoparoletni, marzący o własnych aniołkach dręczyli mnie, bo byłam jedynym dostępnym dzieckiem. Najbardziej nie lubiłam podrzucania, mimo, że przeważnie mnie skutecznie łapali. Okropne było kręcenie mną dookoła trzymając za rękę i nogę. Na Wielkanoc otwieraliśmy werandę wychodzącą na ogród. W zimie były uszczelnione drzwi, żeby nie wiało, bo bywały straszne mrozy. Weranda pachniała wilgocią, stała na niej pluszowa otomana secesyjna, na której czytałam książki specjalnie szykowane na lato.  Stół jak szwedzki, bo było na nim wszystko, stał w tak zwanym dużym pokoju, ale gdy robiło się ciepło to był wynoszony do ogrodu. Ponieważ w czasach mojego dzieciństwa tyło się od jedzenia, a nie z powietrza, byłam pulpetem blond. Dość szybko ucięto mi warkoczyki, bo nie dawałam się czesać. Jadłam jak tartak i byłam w siódmym niebie. Tylko tatuś robił miny, bo chciał żebym była chudym […] Read More

    Strony