Audiencje

Podobno termin audiencji u Śp. Królowej Angielskiej wyznaczany był  rok wcześniej, co do godziny i minuty, bo była bardzo zajęta.

Ostatnio obserwuję królewskie trendy u moich znajomych, głównie emerytów ale i młodszych osób, przeważnie nie pracujących i żyjących „W poszukiwaniu straconego czasu” głównie w centrach handlowych kawiarniach i na wycieczkach do ciepłych krajów.

Przeżyłam czasy w których umawiano się na następny dzień, a najdalej w nadchodzącą sobotę, wpadano do znajomych, nawet bez telefonu, bo nie wszyscy go mieli a często dzwoniło się z budki, o ile nie była zdewastowana. Przyjęcia improwizowano. W 30 metrach mieściło się 40 osób i jeszcze były tańce. Królowa nie miała pojęcia jakie to fajne, bo musiała planować na rok i to z góry. Moi znajomi są na emeryturze, mają pieniądze i wydawało by się, czas. Otóż nie, bo podróżują z sanatorium do sanatorium, siedzą w kolejkach na rehabilitację, jeżdżą na wycieczki, do rodziny, do przyjaciół w dawnym NRD i na wakacje z wnukami. No i chodzą namiętnie do lekarzy i na bazarki, pogrzebać w śliwkach i ogórkach.

Moda na aktywnego emeryta jest super, bardzo im zazdroszczę, choć nie robię żadnych z tych rzeczy, ale bym chętnie wypiła nagłą, improwizowaną kawkę z koleżanką, albo kolegą.

Ostatnio musiałam odwołać parę spotkań, bo miałam zapalenie rzepki i leżałam. Jedna z zupełnie bezrobotnych koleżanek, kiedy zaproponowałam alternatywny lancz za 3 dni powiedziała, że jest bardzo zajęta do POŁOWY PAŹDZIERNIKA, a był 5 września. Iście po królewsku. Wiem, że na starość mózg trochę parcieje i nie mam pretensji do rówieśników, szczególnie do wypłowiałych kolegów, ale ta koleżanka jest bardzo młodsza ode mnie. Czy ludzie przez Pandemię stracili elastyczność i fantazję?  Czy w ogóle tacy byli, tylko było taniej się spotykać. Teraz każde pójście z wizytą to: Taxi 30zł dzień i 50 zł nocą plus wino 24 złote (takie się kupuje w Lidlu), no a jak kwiaty to jeszcze 40. Ceny dla zwykłego obywatela, razem 144 złote za pogadanie ze znajomymi o chorobach. Mówimy o emerytach, którzy oszczędzają. Młodzi zorientowali się, że uprawianie seksu przez Internet i tinder są porównywalne i znacznie tańsze, niż zapraszanie certującej się panny na szczudłach na kolację, potem wino no i w domu coś trzeba mieć i posprzątać. Nie ma sensu. Komputer, łiskacz, fotel obrotowy i albo oglądamy dolne części obojga płci, albo telefonujemy po najbliższą kandydatkę, lub kandydata. Czyli domatorstwo osób młodych, nie wiedzących co to naprawdę znaczy – „wpadać” do znajomych bez uprzedzenia, umówienia z kolegami, o północy z wódką czystą – jest uzasadnione. To Se Ne Wrati, a oni tkwią w środowiskowym udawaniu. Nie wypada ważnemu prezesowi mieć czas następnego dnia. Jak ma czas to znaczy że może firma się bez niego obejść, no i musi zapytać żony (teraz wszyscy synkowie pytają żon – mamuś czy mogą wyjść na podwórko). Znajomi pięćdziesięciolatkowie z którymi byśmy chcieli się spotkać właśnie jadą na Madagaskar, potem on ma operację łąkotki a ona leci z dziećmi i 6 koleżankami na Kostarykę, ale chyba będą wolni w listopadzie po 15. Myślę, że Covid bardzo zmienił obyczaje na nudniejsze. Ludzie oduczyli się spontaniczności i nauczyli siedzieć w domu, a w tym pomaga inflacja. Restauracje podrożały horrendalnie, wszystko podrożało, wiadomo, że przez Tuska, jak twierdzi nasz premier Pinokio. Znamy kogoś 30 lat a on wyznacza czas za 2 tygodnie na kawkę w południe. Coś jest nie tak, skoro straciliśmy radość życia i modlimy się do św. Mamony, nie zdając sobie sprawy, że życie nie trwa wiecznie, oraz że przyjaciele odchodzą i to niekoniecznie starsi.  Radzę szanować osoby z którymi dużo przeżyliśmy. Moich najbliższych znajomych znam od szkoły średniej i nadal się spotykamy i to często.  Zawsze, od wieków, słynęliśmy jako ludzie lubiący się bawić, teraz staliśmy się przestraszonym społeczeństwem plemiennym, straciliśmy poczucie humoru, empatię i radość życia. Ja się jeszcze trzymam i można się ze mną umówić za 3 dni, oczywiście jeśli będę chciała.