Wesołych Świąt

Nie wiem, dlaczego święta mają być wesołe, szczególnie dla matek, które harują od kilku dni robiąc wszystko same, choć można kupić co trudniejsze potrawy, typu pierogi, czy ciasta i nie dać się zwariować. Doradzam włączyć do pracy mężów, dzieci i wnuki.

Od 6 roku życia pomagałam przy świątecznym gotowaniu. Kręciłam 3x mak, 4 razy mięsa na pasztet, skrobałam karpia, kręciłam kogel-mogel w makutrze i przewracałam, żeby nie obeschły, łazanki podsuszane na białych prześcieradłach przykrywających stół w pokoju. Były konieczne do zupy z suszonych grzybów. Poza tym, od małego brałam czynny udział robieniu zabawek i łańcuchów na choinkę, oraz jej ubieraniu w piękne przedwojenne bombki.  Zwyczaj kazał, żeby choinkę ustawiać w DNIU WIGILII, A NIE ZARAZ PO ZADUSZKACH. Wnosili ją, skrępowaną sznurkiem dziadek z wujkiem Stachem i mocowali w rozkraczonym, zielonym, metalowym stojaku. I nagle szuuur! Po przecięciu sznurka, choinka stawała się olbrzymia i pachniała lasem i żywicą.  Tu wkraczała mamusia i ciocia. Ja byłam od podawania.  Choinka dzięki cudnym ozdobom i łańcuchom, mojej roboty, piękniała z każdą chwilą.

Na końcu malutkie lichtarze – klipsy z cienkimi, specjalnymi świeczkami, od których zapalała się choinka w połowie kolacji. Pożar gaszono postawionym z tyłu kubłem wody. Ja ratowałam prezenty spod drzewka i wszyscy się śmiali, bo choinka pozbawiona połowy ozdób wyglądała okropnie. Śmiałam się z dorosłymi. W ogóle cała rodzina lubiła żartować, było to genetyczne.

Kolacja miała mieć 12 dań, ale chyba babcia robiła ich więcej. Wszystko było cudowne. Przy ciastach dyplomatycznie chowałam się do spiżarni, bo piernik w czekoladzie wyjadłam od spodu prawie cały i przy krojeniu się zapadł, co przewidziałam. Byłam łakoma i nazywano mnie z powodu pulchności Hania Bania. Nadal lubię piernik, ale nie wyjadam od spodu, bo czekolada nie ta.

Wesołych Świat, bez trudnych, niepotrzebnych rozmów, bo są miłe nieosobiste tematy.