Moje Mazury

To spóźniony blog. W okolicach Puszczy Piskiej, zepsuła mi się myszka w laptopie i Internet w telefonie, a potem reszta. 5 dni bez kontaktu z ludźmi. Przeczytałam 3 super książki. Następny blog w sobotę. Pozdrawiam wszystkich i zapraszam do mojej- galeriahannabakula.pl  są nowe jedwabne szale. Ha

Moje Mazury

Rodzice żeglowali z siedzibą w Mrągowie i co roku wracali czarni jak afroamerykanie. Mnie nie zabierali bo w czasach mojej młodości nie woziło się wszędzie dzieci, tym bardziej, że byli dziadkowie, dom, weranda i ogród. Na Mazury pojechałam, raz jako 10 latka z babcią do pokoju gościnnego w Mrągowie. Potem był  obóz harcerski a potem dopiero z Agnieszką w 1980 roku. Dojechałam do niej maluchem i na skraju wsi Krzyże zobaczyłam malutki domek campingowy na którego ganeczku był stoliczek i krzesełeczko na którym siedziała Agnieszka Osiecka, a na stoliczku stała znajoma maszyna do pisania. Przeszłam przez potoczek zaimprowizowanym mostkiem, czyli po desce. Wyruszyłyśmy zaraz po szalonym powitaniu obejrzeć Krzyże i moje locum. Było na stryszku mazurskiego domku, bez toalety i z drabiną zamiast schodów.  Potem ruszyłyśmy na zwiedzanie wisi Krzyże w których wakacjowali artyści z STSu. Było dziwnie i bardzo skromnie, miałam mieszane uczucia, szczególnie schodząc w nocy po drabinie na podwórko do Sławojki, Agnieszka była zachwycona. Wolałam Zaiks w Ustce, gdzie wyruszyłyśmy za dwa dni po Agatkę i prosto nad morze. Po moim powrocie za Stanów znowu nastąpiła era mazurska i wspaniałe bankiety w domach przyjaciół. Wszyscy mieli je, już duże z werandami i pokojami gościnnymi, średnia wielkość 400m\kw, ale w miarę upływu czasu gościłam już w prawie pałacach z basenami, kortami i masażystami 24godz, oraz menu jak od paryskiego Fouchona. Wszystko to na Warmii i Mazurach. Szczerze mówiąc, moja ocena rezydencji opiera się o to z kim spędzam czas, tu muszę nadmienić, że towarzystwo w skromnych i bogatych domach doskonałe i tu i tu nie mówi się o pieniądzach interesach i panie siedzą z panami, nie to co w Rosji i u nas na tak zwanych grillach. Reklamy piw są szowinistyczne, gdzieniegdzie mignie jakaś etniczna laseczka, ale przeważnie „prawdziwi mężczyźni” z nadwagą i tatuażami porykują ze szczęścia, że wreszcie mogą se wypić i se pogadać. Teraz wróciłam z Mazur, do których przywykłam jak do starej żony i było jakoś mniej porykujących piwoszy, może odstraszyły ich ceny, podobne jak w Sopocie. Z dziećmi i teściową za drogo. Ponieważ z zasady nie kąpię się w jeziorach, to siedzę sobie w cieniu i pożeram książki historyczne i biografie.

Zdecydowanie wolę Sopot. Na Mazury nie jeżdżę rekreacyjnie, bo kiedy byłam mała i wchodziłam po szyje do każdej wody i wypływałam „pieskiem” za daleko, babcia, nie umiejąca pływać, powiedziała zgodnie z przedwojennymi wytycznymi pedagogicznymi, że na Mazurach w jeziorach bywają szkielety SS- manów w hełmach i manierkach na pasku. Czekają na niegrzeczne dzieci. Od tego czasu omijam wszelkie szuwary, serio, a chętnie kapię się w ciepłych morzach i basenach. Osoby nie lubiące się kąpać wszędzie, zapraszam nad ciepłe morza do mieszkań z klimatyzacją, lub bez, bo jest niezdrowa, wysusza i można się zaziębić.

Osobiście mam w każdym pokoju wiatraki, duże  jak w Holandii. Śladu upału. W nocy otwarte balkony i okna. W Wilanowie tłok, ale bezpiecznie. Zaraz znowu na Mazury do pięknego domku koleżanki. Tylko jedno dziecko, da się wytrzymać, bo parki są gorsze, ale zawsze, to 1000 złotych.