Pan Owsiak

Przy okazji wywiadu w sprawie mojego pomalowania pięknych, białych toreb marki O-bag, podarowanych przez włoską firmę na WOŚP pani dziennikarka zapytała: skąd u mnie nagłe!!! zainteresowanie dobroczynnością? Bardzo się zdziwiłam, bo znamy się kilkanaście lat, a przez 22 lata moja Fundacja Hanny Bakuły organizowała plenery malarsko- muzyczne dla dzieci z Domów Dziecka. (teraz, jest inna nazwa) Co roku jeździłam w Bieszczady z przyjaciółmi muzykami z Axoum duo i osobiście uczyłam malować dzieci w różnym wieku i to z wielkim powodzeniem, a muzycy uczyli je grać na instrumentach. Organizowałam dla dzieci z innych miast wycieczki do warszawskich muzeów i zwiedzanie Opery Narodowej. Co jak co, ale chyba była to działalność charytatywna? Chwalę się teraz, bo przedtem nikt mnie nie sprowokował.

Dobroczynność pochodzi od czynienia dobra i wyniosłam ją z domu. Dlatego wspieram Wielką Orkiestrę i nie znanego mi osobiście Jurka Owsiaka. Dlatego w tytule występuje jako  Pan Owsiak.  To co udało się, udaje i będzie udawało WOŚP podziwiam i szanuję od początku. Ostatnio musiałam wysłuchiwać od wrednych, nic nie rozumiejących osób, kalumnii na temat złodziejstwa i ciemnych interesów Fundacji, która od lat ratuje życie dzieciom i osobom starszym, kupując sprzęt medyczny dla naszych nie doinwestowanych przez Państwo szpitali. Co roku, cały dzień oglądam w telewizji wiadomości ze zbiórki i czekam na wynik. Zawsze jestem pełna zachwytu, że istnieje Osoba, która potrafiła zjednoczyć tłumy i sprawić, że można wspólnymi siłami zebrać miliony złotych, podarowanych ze szczerego serca przez ludzi o różnych poglądach. Znak – czerwone serduszko wszyscy noszą z dumą, a nie mieć serduszka to obciach, czyli wstyd. Każdy grosz się liczy. W niedzielę zagrał Wielka Orkiestra. Wolontariusze są „pod parą”.  Dzieci i osoby starsze, celebryci idą z puszkami zbierać kasę, wszyscy chcą pomóc dzieciom z problemami okulistycznymi. Nowy sprzęt uratuje setki, o ile  nie tysiące oczu. Osoby, które atakują Pana Owsiaka powinny umrzeć ze wstydu i zastanowić się, co zrobili dla kogoś nieznajomego, nie spokrewnionego? Zwykle nic, bo jesteśmy społeczeństwem plemiennym i obcy nas nie obchodzą, o ile nie mamy bezpośrednich korzyści. Trzymam kciuki, choć to niepotrzebne, bo WOŚP wrosła w nasz ludzki pejzaż i żaden tuman tego nie zmieni. W piątek zaniosłam do punktu zbiórki swoją oprawioną, aktualną- akwarelę i książki z dedykacją. Mam nadzieję, że zostaną  sprzedane za odpowiednio wysokie kwoty, bo kupując darowane przedmioty, nie powinniśmy szukać okazji, tylko starać się dać tyle ile możemy.