Ostatnie wpisy

Archiwa

    Demonstracje

    09 listopada, 2021 Hanna Bakuła Bez kategorii 0 comments
    Przed sobotnią demonstracją jadłam ze znajomymi lancz. Dwie około 20 letnie córki kolegi nie były zachwycone perspektywą zmarznięcia i przewiania. Wytłumaczył im, że chodzimy po to, żeby one żyły w normalnym kraju, nie umierały w czasie porodu, nie musiały chodzić ze zwłokami dziecka w brzuchu lub oczekiwać na urodzenie dziecka, które nie nadaje się do życia i zaraz umrze. Sprawa zmarłej Izy to sprawa wszystkich kobiet w Polsce. Trybunał wykazał się zupełnym brakiem wyobraźni i wyjątkowym okrucieństwem, a na jego czele stoi, a właściwie siedzi, kobieta. Chyba ma w rodzinie jakieś dziewczyny, które mogą zajść w wadliwą ciążę, donosić, urodzić z narażeniem życia i pochować. Stajemy się potworami. Islam z którym tak walczymy, dopuszcza aborcję z ważnych, niekoniecznie zdrowotnych powodów. Z Judaizmem jest podobnie tyle, że wymagana jest zgoda męża. Chyba nie ma tam oficjalnie wolnych związków. Mam na myśli Chasydów. Jesteśmy okrutniejsi niż pogardzani Muzułmanie, których nie chcemy wpuścić do naszego  kRaju. Izę Jarugę – Nowacką, moją najlepszą, ukochaną przyjaciółkę poznałam przy pierwszym zbieraniu podpisów w sprawie aborcji i tak się zaprzyjaźniłyśmy. Zawsze towarzyszył nam prof. Zbigniew Izdebski z którym nadal nie możemy się nagadać. Jej córka, Barbara Nowacka, walczy o prawa kobiet i bardzo ją wspieram. Oglądałam w […] Read More

    Stare Powązki

    01 listopada, 2021 Hanna Bakuła Bez kategorii 0 comments
    Cmentarz Powązkowski (chyba powinno być z małej litery, ale tak jakoś głupio), został założony w 1792 roku. Nie wiem, ale chyba musiała być w Warszawie zaraza, skoro decyzja zapadła nagle. Komitet ochrony Powązek co roku, poza zeszłym pandemicznym, organizuje kwesty, gdzie znane osoby i ich znajomi dostają na szyję puszki, na rękę opaski i stoją lub chodzą zbierając pieniądze. Ludzie przeważnie wrzucają 5 lub 10 zł, ale zdarzają się setki. Dziś mi się to przydarzyło 2 razy. Zbieram pieniądze od kilkunastu lat i mam swoje metody. Stoję tuż za pierwszą bramą po lewej stronie, bo po prawej jest zbiórka na polski cmentarz w Rosji.  Do puszki wrzucam, na dobry początek, drobne zbierane przez rok, żeby dźwięczały przy potrząsaniu, co ma wabić dobroczyńców. Wabi świetnie. Dają różne osoby. Staruszki, dzieci, bardzo młodzi ludzie, małżeństwa w średnim wieku. Rzadko tak zwane „stare małżeństwa”, bo są jak zwykle pokłócone i boją się wychylić i doprowadzić do kłótni o finanse. Dają osoby ekstrawaganckie i bardzo skromne. Wszyscy się ślicznie uśmiechają, bo ja zaczynam od tego. Wiem kto da, a kto, nie. Są rodziny z małymi dziećmi, które w łapkach mają po 2 złote i dają wszystkim kwestującym. Jest to dobry zwyczaj, bo dziecko się […] Read More

    Gdy książka była Bogiem

    26 października, 2021 Hanna Bakuła Bez kategorii 0 comments
     Wychowałam się w czasach, gdy książka była Bogiem.  Czytali wszyscy. U  mnie w domu każdy pilnował swojej książki, bo była możliwość, że ktoś ją zwędzi i zacznie czytać twierdząc, że to jego. Od dziecka przyzwyczajona byłam do tego, że czytanie jest najwspanialszym spędzaniem czasu. Książki nie dla mnie, czyli dziecka, chowane były na najwyższej półce, ale i tak się do nich dobierałam. Miałam 6 lat i znalazłam Qvo vadis. Chowałam się w ogrodzie i mimo najszczerszych chęci nic nie rozumiałam, bo nie znałam większości pojęć jak: niewolnictwo, Pretorianie, Cesarstwo Rzymskie, gladiatorzy, Cezar, itp. W końcu przy niedzielnym obiedzie zapytałam co to są katakumby, a babcia powiedziała do dziadka – „Jasiu ona czyta Qvo vadis”!. Wszyscy zaczęli się śmiać i lektura została schowana, ale objaśnili mi różne słowa. W Zielonce gdzie mieszkałam jako dziecko, pewna Hrabina założyła prywatną bibliotekę bo miała potężny księgozbiór. Jeździłam do niej pięknym, przedwojennym wózkiem na wielkich kołach, a zimą sankami z oparciem. Każdy pisał na kartce na co ma ochotę a ja do nich dopisywałam swoje propozycje. Potem książki dla mnie chowałam zanim rozdałam te dla dorosłych. Tak w wieku lat 6-7 przeczytałam Krzyżaków, Noce i dnie, Emancypantki  i  Chatę za wsią Kraszewskiego, pełną erotyzmu powieść […] Read More

    Dwa Wesela

    16 października, 2021 Hanna Bakuła Bez kategorii 0 comments
    Bardzo podoba mi się pomysł reżysera  Wojciecha Smarzowskiego, żeby dwa filmy miały ten sam tytuł. Tak jakby Dostojewski napisał dwa razy Idiotę. Kiedy wymyśliłam tytuł do mojej powieści – „Idiotka- miłość w Nowym Jorku”, wydawcy powiedzieli, że to tytuł negatywny i się nie sprzeda. Sprzedał się i to bardzo, wreszcie „Idiota” ma parę – „Idiotkę”.  O dziwo, moja jest jedyna, bo sprawdzałam w necie. Film „Wesele” – drugie obejrzałam dokładnie i chętnie, acz mniej niż Wesele pierwsze. Tamten film był horrorem obyczajowym, pełnym zabawnych idiotyzmów charakterystycznych dla naszego społeczeństwa, był prawdziwy, cudnie opowiadał o naszej mentalności. Okrucieństwo mieszało się z debilizmem z wielkim wyczuciem. Ten starał się być filmem historycznym, poważnym, rozliczeniowym i nie zawsze pasowało jedno do drugiego, czyli humor do strasznych retrospektyw. Brakowało mi dystansu reżysera do opowiadanej historii. Ciekawe, jak jurorzy międzynarodowych Festiwali będą komentowali sceny ze świniami? Tu się nie da wytłumaczyć „że żaden prosiak nie był zarżnięty”. Natomiast gra aktorów oraz charakteryzacja i kostiumy, zdjęcia, szczerze mówiąc, wszystko, było super dopracowane i profesjonalne. Ja – malarka po ASP myślę oczami. Widzę każdy drobiazg i gratuluję Twórcom i czekam na trzecie „Wesele”, bo lubię polskie kino. Mimo, że jest depresyjne, ponure, agresywne i patrząc na wychodzących […] Read More

    Listy niepotrzebne?

    11 października, 2021 Hanna Bakuła Bez kategorii 0 comments
    Gdy ponad 20 lat temu pisałyśmy do siebie z Agnieszką Osiecką  prawdziwe listy i wrzucałyśmy do czerwonych skrzynek, świat bez poczty był nie do wyobrażenia. Były listy: ekspresowe, telegramy pilne i okolicznościowe na specjalnych  paskudnych blankietach.  Napisałam książkę -„Ostatni bal, listy do Agnieszki Osieckiej” (nakład wyczerpany, tylko przez Internet) – są w niej nasze prawdziwe listy, które teraz śpią w Bibliotece Narodowej. Czasem pisałyśmy do siebie w wakacje, siedząc przy jednym stoliku w kawiarni i nie wiedząc do kogo pisze ta druga. Wracałam do domu a w skrzynce pocztówka. „Kochana Hanusiu, siedzę w Dębkach i zastanawiam się, do kogo piszesz pocztówkę. Potem pójdziemy nad Piaśnicę. Aga.” Listy perfumowało się delikatnie, eleganckie papeterie były bardzo drogie. Agnieszka pisała na wszystkim. Kiedyś dostałam list na korze Kasztanowca Kanadyjskiego. Był w opłakanym stanie. Przypadkiem znalazłam kilkadziesiąt pocztówek, były w pudełku po butach w garderobie. Same tam weszły. Wtedy napisałam książkę – „ Druga dal” i to były te pocztówki, plus moje listy pisane  po jej odejściu. ( nakład wyczerpany). Piszę je nadal. Była jedyną osobą, która wiedziała kim jestem. Widać to w jej tekstach o mojej sztuce. Jest ich sporo w katalogach. No i te listy!!! Po niej nie spotkałam nawet namiastki, za […] Read More

    Być albo mieć.

    03 października, 2021 Hanna Bakuła Bez kategorii 0 comments
    Sam tytuł by wystarczył za cały blog. Przecież gołym okiem widać, że wygrało- MIEĆ. Kiedyś nawet nie wypadało mieć i strach było mieć, bo za rogiem czyhała skarbówka. Badylarze (hodowcy kwiatów), cinkciarze- ludzie kantory, producenci kapci, czy szmuglerzy majtek z napisanymi dniami tygodnia z NRD (nie istniejąca Niemiecka Republika Demokratyczna) takoż właściciele małych gastronomii (budka z piwem i lody na patyku), kuśnierze, producenci biżuterii taniej i złoto- jubilerzy, szyjący setki kożuchów bacowie, ekskluzywni krawcy i  modni szewcy. Wszyscy oni oszukiwali, robili przekręty mieli silniki Volvo w starych polskich Fiatach i marzyli o poznaniu KOGOŚ, najchętniej znanych aktorów filmowych i telewizyjnych. Do teatru nie chodzili. Nazywano ich prywaciarze i słabe mieli szanse na poznanie kogokolwiek z tych, co nie mieli, a BYLI. Ci co BYLI – profesorowie, wybitni filmowcy, dziennikarze czy sławni aktorzy, naukowcy, piosenkarze i muzycy klasyczni mieli swoje miejsca do których nie wpuszczano nikogo obcego. A portier w Spatifie znał wszystkich, nazywał się „Pan Franio” i nie było łapówki, żeby wszedł ktoś, kto MIAŁ a nie był. Podobnie było w klubie filmowców na Trębackiej, zwanego Ściekiem, bo spływało się tam, gdy zamykano inne knajpy. Na ASP, gdzie studiowałam, były dzieci bonzów partyjnych i prywaciarzy, ale musieli bardzo zabiegać o […] Read More

    Teatr Stu

    27 września, 2021 Hanna Bakuła Bez kategorii 0 comments
    Kraków jest magiczny. Wysiadam z Pendolino i słyszę jak spadają ze mnie wszystkie kłopoty. Właśnie wróciłam z premiery w Teatrze Stu „Trzy siostry” Czechowa, którego uwielbiam. W ogóle mam słabość do rosyjskiej literatury i muzyki. Do Teatru Stu, który ma 55 urodziny i cały czas jednego dyrektora, mknę jak na skrzydłach. Teatr jest mały, ale jego aura ogromna. Scena na środku, co utrudnia pracę aktorów, a widzowie zauroczeni siedzą jak sardynki w puszce. Cisza jak makiem zasiał, doskonali aktorzy podający super tekst i wspomnienia z czasów studenckich, kiedy Stu był dla mnie objawieniem. Nadal jest. Pojechałam na jeden dzień, bo nie mam czasu, ale pojechałam.  Nie bez znaczenia jest samo miasto, które ma kosmiczną energię, wyczuwalną, gdy idzie się znowu wśród tłumu. Byłam w czasie Pandemii na pogrzebie mojej najbliższej Przyjaciółki Basi, zmarłej na Covid i nie było żywego ducha na Rynku. Nie do wiary, zrobiłam zdjęcia pustego Krakowa. Wszyscy się dziwią, skąd biorę energię na ciągłe podróże. Chyba z kosmosu. Może Czakram na Wawelu, który odwiedzam od lat, mnie wspomaga, bo w Krakowie nigdy nie jestem zmęczona. We wtorek jadę do Szklarskiej Poręby na swój wernisaż i spotkanie autorskie w Platinum-Mountain hotel, zapraszam serdecznie w następnym tygodniu. Podam datę […] Read More

    Dożynki.

    20 września, 2021 Hanna Bakuła Bez kategorii 0 comments
    Właśnie odbyły się Dożynki Prezydenckie. Zrobiło mi się ciepło na sercu, bo przypomniały mi się dożynki z dzieciństwa, transmitowane w czarno-białej telewizji. Pamiętam Gomułkę jak odbierał plony i Gierka z bochnem chleba – „Z polskiego zboża”. Potem, tak jak dziś, tańcowały zespoły Mazowsze i Śląsk, śpiewały dzieci przebrane za Krakowiaków i Kurpiów młodej generacji. Prezydentowi wręczały kwiaty dziewczynki w strojach regionalnych, które Prezydenci, zwani Pierwszymi Sekretarzami, podnosili i dawali się pocałować. Wszystko odbywało się na murawie starego Stadionu X-lecia. Na trybunach tłumy spędzone przez politruków. Robotnicy i hutnicy, rolnicy i murarze, kolejarze, jak w modnej wtedy pieśni a najwięcej było umundurowanych żołnierzy służby czynnej, czyli przymusowej i MO. „Plon niesiemy, plon, w gospodarski dom”, z entuzjazmem śpiewały wykwalifikowane chóry. Na specjalnie wzniesionej trybunie obitej ma biało-czerwono stali I sekretarz, Premier i politrucy machając rękami, jak japoński kotek zapewniający szczęście. Grały orkiestry wojskowe. Czynele towarzyszyły przyjęciu przez Pierwszego Sekretarza wiechcia ze słomy z wstęgami. Nastrój euforii, a moja rodzina przed telewizorem pokazywała sobie palcami co paskudniejsze buzie członków KC PZPR i śmiała się złowieszczo. Dziś w telewizji obejrzałam identyczne widowisko, tyle, że para prezydencka siedziała na fotelach, a pani Dudowa była ładniejsza od pani Gomółkowej, a nawet Gierkowej, których to żon […] Read More

    Sztuczna szczęka.

    13 września, 2021 Hanna Bakuła Bez kategorii 0 comments
    Kiedyś nikt się do niej nie przyznawał ale i tak było widać, jak i teraz, z kilometra. Kiedy robiłam osiemdziesięcioletniej mamie protezę poprosiłam lekarza, żeby dokładnie przyjrzał się zdjęciu jej pięknych zębów, które straciła na skutek paradontozy. Mama nawet jako bardzo młoda kobieta miała zęby które wyglądały jak sztuczne, co ją martwiło, bo każdy pytał w jakim gabinecie je robiła, a to był obciach. Zawsze była tendencja do ukrywania protez i generalnie o tym się nie mówiło. Człowiek jest jedynym ssakiem, który wyszczerza kły żeby wyrażać swoje pozytywne emocje. Inne zwierzęta szczerzą się, żeby przestraszyć wroga. Od czasu selfie narcystyczne osoby fotografują się z uśmiechem krokodyla, który stał się teraz obowiązkowy. Oko ponure a zęby zapraszające. Wczoraj w poczekalni u dentysty zmuszona byłam oglądać amatorsko zrobiony serial o młodych zakochanych i jakiejś pani, niekoniecznie życzliwie na to patrzącej. Młoda aktorka szczerzyła się jak najęta pokazując porcelanowe koronki na przednich zębach, to robiło ją podobną do  Dziadka do Orzechów starej generacji, a jednocześnie podkreślało dobry status finansowy, nawet jeśli to były licówki naklejone na zęby własne. Mądrzę się, bo przez lata byłam żoną amerykańskiego dentysty. Stąd moja sympatia do stomatologów, szczególnie tych dobrych. Kiedy młoda aktorka wystawiła zadowolone zęby, zakochany pokazał […] Read More

    Staruszkowie na out!

    06 września, 2021 Hanna Bakuła Bez kategorii 0 comments
    Nadeszły czasy komputerowe, pozwalające na pozbycie się niepotrzebnych pracowników i nie kumatych, zwykle starszych klientów. Żeby przetrwać te wirtualne pułapki trzeba przede wszystkim mieć komputer. Najlepiej kupić go online, a do tego trzeba mieć Internet i pieniądze. Ale nie każdy ma i jedno i drugie, a jak nawet wnuki kupią, to nie bardzo wychodzi dziadkowi tułanie się od wirtualnego Annasza do Kajfasza (sprawdzić w necie). Zakłada się, że każdy obywatel ma laptopa, swoją domenę, konto, whats upa, instagram, google itp. Oczywiście, bogatsi renciści mają to w swoich apple watchach i obsługują na nich konta bankowe, sprawdzając, czy przyszła 13 emerytura, bo czas wymienić sprzęt. Moja bardzo obeznana technicznie asystentka, cicho jęczy, bo nie daje sobie rady ze zgłoszeniem online, mojej szkody komunikacyjnej a informacja telefoniczna o szkodach jest czynna do 18???. Próbowałam sama zgłosić otarcie o słupek online na I-phonie, bo jestem ambitna. Najpierw dowiedziałam się, że rozmowa jest nagrywana i jak mi się nie podoba, to mam się rozłączyć i mogę jeździć z porysowanym błotnikiem. Więc kliknęłam, że mi się podoba. Trochę muzyki, jak w amerykańskiej windzie. Gdybym chciała zgłosić po angielsku, to wtedy powinnam kliknąć 1, ale nie chciałam. Muzyka. Gdybym chciała dowiedzieć się jak przetwarzane są moje […] Read More

    Strony